Şəkildə gördüyünüz Heliconius cydno və Heliconiu pachinus kepənəkləridir. Çikaqo Universitetindən olan Marcus Kronforst tərəfindən çəkilmişdir.
Yeni növləri təkamülə təşviq etmək sadəcə bir neçə genetik dəyişikliklə mümkün ola bilər. Təkamülün yaratdığı fərqliliklər əgər meydana gəlsə, çox sürətli şəkildə inkişaf edəcək və genetik olaraq tamamilə təcrid edilmiş növlərə səbəb olacaq.
Yeni bir tədqiqatın başında duran təkamülçü assistent prof. Marcus Kronforst deyir:
"Növyaranma təkamülün ən fundamental proseslərindən biridir, amma bir növün ikiyə ayrıldığında genom quruluşunun necə dəyişməsi cavabını tam bilmədiyimiz sualdır."
Meydana gələn genetik fərqliliklər növyranma prosesində kritik rol oynayır. Kronforst və həmkarları, son mərhələdə bir-birindən ayrılmış 2 yaxın qohum kəpənək növlərinin (Heliconius cydno və Heliconius pachinus) genomlarını analiz etdilər. Oxşar ekoloji həyat şərtlərini işğal etdikləri və hibridləşmənin baş verə bilməsi səbəbindən bu kəpənək növləri az miqdarda da olsa genetik dəyişikliklərə uğrayırlar.
Tədqiqatçılar bu nizamlı gen axışının növyaranma üçün əhəmiyyətli olmayan genetik variantları dayandırdığını gördülər və bu onlara təbii seçmədən təsirlənmiş açar genetik sahələrin təyin olunmasına imkan yaradır. Kəşf etdikləri kəpənək növlərinin genomlarında yalnız 12 kiçik hissələr bir-birindən fərqli idi, digər hissələr isə tamamilə eyni idi. Bunların 8-i cütləşmə və təbii seçmə təzyiqi səbəbiylə, həmçinin yem olmaqdan qorunmaq üçün olduqca əhəmiyyətli olan qanad rəngini kodlaşdırırdı. Digər 4 hissəyə isə hələ tərif verilməmişdi.
"Genomun digər hissələrinin irəli və geri yer dəyişməsinə məruz qalmalarına baxmayaraq, bu 12 hissə onların yaşadığı mühitdə daha funksionaldır və beləcə gen hovuzları arasındakı hərəkət aradan qaldırılır", - Kronforst belə izah edir.
Tədqiqatçı qrup eyni zamanda bu 2 növün genomlarını yaxın qohum olan, amma təkamül müddətində daha çox yox olmağa məruz qalan digər bir növlə müqayisə etdi. Nəticədə genetik ayrışmanın baş verdiyini göstərən yüzlərlə genomik dəyişiklik tapıldı. Kronforst açıqlamasında bunları dedi:
"Apardığımız işlər bəzi üstünlük təmin edən mutasiyaların təbii seçmə ilə gen axışı arasında meydana gələn və genom quruluşunda sürətli dəyişiklikləri gətirə biləcək "kəndir çəkmə yarışına" səbəb olmaq üçün yetərli olduğunu sübut etdi."
Populyasiyalar hələ təmas halında olsalar və yeni döllər meydana gətirsələr də yeni növlərin təkamülü göründüyü qədər çətin olmaya bilər. Kronforst və həmkarları növyaranma prosesində əhəmiyyətli funksiyaya sahib olan 4 fərqli genom sahələrini təsvir etmək üçün plan hazırlayırlar. Eyni zamanda növlərin niyə tropik sahələrdə yayılmış şəkildə meydana gəldiklərini araşdırırlar.
Kronforst deyir:
"Təbii seçmənin populyasiyaları fərqli istiqamətlərə doğru aparmasıyla meydana gələn növyaranmanın digər orqanizmlərin təkamülündə əhəmiyyətli yer alması ehtimallar arasındadır və bunun ortaq proses olub-olmadığı müşahidə ediləcək."
Qaynaq: phys.org
daha ətraflı...
Məşhur bioloq Richard Dawkins'in 10 yaşı yenicə tamam olmuş qızına yazdığı məktubunun tərcümə edilmiş versiyasını sizlərə təqdim edirik.
Əziz qızım,
Artıq sənin 10 yaşın tamam olur, istərdim sənə bəzi vacib məsələlər barədə yazım. Heç nə vaxtsa özünə ətrafındakı hadisələrin necə baş verməsi barədə suallar vermisən? Məsələn, biz hardan bilirik ki, səmadan bizə iynə boyda görünən ulduzlar əslində Günəşin nəhəng kürələridir və bunlar çox uzaqdadırlar? Bəs yaxşı biz hardan bilirik ki, Yer Kürəsi bu ulduzların, Günəş sisteminin ətrafında fırlanır?
Bütün bu sualların cavabı faktlara əsaslanır.
Bəzən faktlar doğru olur. Buna görmək, eşitmək, hiss etmək və qoxulamaq daxildir. Kosmonavtlar yer kürəsindən qat-qat uzaqlara qalxaraq, buranın dairəvi olduğunu öz gözləriylə görmüşlər. Bəzən gözlərimiz bizə kömək edir. Gecələr ulduzlar səmada sayrışan bir nəsnə kimi görünür, amma biz ona teleskopla baxası olsaq, onun gözəl bir kürə - Venera planeti olduğunu görə bilərik. Görməklə, eşitməklə və ya hiss etməklə nəsnələrin öyrənilməsinə müşahidə deyilir.
Amma faktlar heç də müşahidəyə əsaslanmır, müşahidələr isə faktlara əsaslanır. Əgər bir cinayət baş verirsə, bunu çox vaxt heç kim (qatil və öldürülən şəxdən başqa) görmür. Lakin dedektivlər bir neçə müşahidə aparmaqla cinayətkarın və ya şübhəlinin kim olduğunu öyrənə bilərlər. Əgər bir insanın barmaq izləri bıçağın üzərindəki barmaq izləriylə üst-üstə düşərsə, həmin şəxsin bu bıçağa toxunması artıq bir faktdır. Lakin bu heç də onun cinayət törətdiyini sübut etmir. Amma bu digər faktların da əldə olunmasında bir ipucu olur. Bəzən dedektiv bütün faktları göz önünə gətirməklə cinayətkarın kim olduğunu öyrənir.
Alimlər, Yer və kainat həqiqətlərini kəşf etməkdə mütəxəsis olanlar - bu detektivlərə bənzəyirlər. Onlar nəyin doğru olduğu barədə fikirlər deyirlər və bu fərziyyə adlanır. Sonra onlar öz-özlərinə deyirlər, əgər bu doğrudan da həqiqətdirsə, biz gərək bu haqda düşünək və s. Bu, proqnoz adlanır. Məsələn, əgər dünya doğrudan da kürə şəklindədirsə, biz qabaqcadan proqnoz verə bilərik ki, yola düşəcək səyyah eyni istiqamətdə hərəkət etsə, başladığı yerə gəlib çatdığını görəcək. Həkim sənin qızılcaya tutulduğunu bir dəfə baxmaqla bilməz. İlk öncə müayinə aparmaqla o, bunu təxmin edir ki, səndə qızılca ola bilər. Sonra o, öz-özünə deyir, əgər onda doğrudan da qızılca varsa, mən gərək buna yaxşı diqqət yetirəm. Sonra o proqnozları tez nəzərdən keçirir, səndə ləkələr olub-olmadığına baxır, əlini alnına qoyur ki, görsün səndə qızdırma varmı, qulağını sinənə qoyur ki, eşitsin sən qızılcaya tutulan adam kimi xırıltı ilə nəfəs alırsanmı və s. Bu vaxt həkim qərarında qəti olur və deyir: “Mən bu qızın qızılcaya tutulduğuna əminəm”. Bəzən qan analizi və rentgen kimi başqa sınaqlar da keçirməli olur və bunlar onun diaqnoz qoymasına kömək edir.
Alimlərin dünyanı öyrənmək üçün istifadə etdiyi faktlar mənim bu qısa məktubumda ifadə edəcəyimdən daha ağıllı və daha çətindir. Amma indi faktlardan danışmaq istəmirəm, çünki bu nəyəsə inanmaqda yaxşı səbəbdir. Və istəyirəm sənə nəyəsə inanmağın üç pis səbəbindən danışam, bunlar –“ənənə”, “hakimiyyət” və “vəhy” dir.
Birinci ənənələrdən danışım. Bir neçə ay bundan əvvəl bir televiziya kanalına 50 nəfər uşaq ilə müzakirə üçün getmişdim. Bu uşaqlar müxtəlif dini tərbiyə ilə böyümüş olduqları üçün müzakirəyə dəvət olunmuşdular. Onlardan bəziləri xristian tərbiyəsi, bəzisi yəhudi, müsəlman, hindu və başqa dini tərbiyə almışdılar. Aparıcı bir-bir uşaqlara nəyə inandıqları barədə suallar verdi. Onların dedikləri cavablar mənim “ənənə” deyərkən nəyi nəzərdə tutduğumu açıqlayacaq. Onların inandıqlarının heç bir faktla əlaqəsi yoxdur. Onlar yalnız valideynlərinin, baba-nənələrinin inanclarını daşıyırlar və bu inanclar da heç bir məntiqi dəlilə əsaslanmır. Onlar belə deyirdilər: “Biz Hinduizmə inanırıq” , “Biz xristianıq və nəyəsə inanırıq” və s. Əlbəttə onlar müxtəlif şeylərə inandıqdan sonra bunlar heç vaxt doğru ola bilməz. Aparıcı da yəqin ki, bunu fikirləşirdi, lakin bu məsələdə uşaqlarla mübahisə etməyə cəhd etmirdi. Lakin bu heç də mənim demək istədiyim deyil. Mən sadəcə soruşmaq istəyirəm ki, onların inancları haradan qaynaqlanır? Bəli, bu ənənədir. Ənənə baba-nənədən onun uşaqlarına ötürülür, onlar da bunu öz uşaqlarına ötürürlər və beləcə nəsildən-nəsilə keçərək yaranır. Və yaxud kitablar vasitəsilə əsrlərlə nəsildən-nəsilə keçərək yayılır. Ənənəvi inanclar demək olar ki, heç nədən yaranır; ola bilər ki, kimsə bu əfsanəni Tor və Zevs haqqında olan əfsanələr tək uydurub və insanları buna inandırıb. Və bu inanclar nəsildən-nəslə keçərək əsrlərlə qaldığından insanlar üçün vacib əhəmiyyət daşıyır. İnsanlar sadəcə əsrlərlə qaldığı üçün bunlara inanırlar və bu da ənənədir.
Ənənənin bir pis xüsusiyyəti də odur ki, bu nağılların neçə əsr bundan qabaq deyilməsinə baxmayaraq, onlar öz aktuallığını itirmirlər. Əgər sən hansısa bir hekayə uydursan və bu hekayə nəsildən-nəsilə keçərək yayılsa, bu, heç də onun doğru olmasına dələlət etməyəcək.
İngiltərədə bir çox insan ingilis kilsəsində xaç suyuna salınır, lakin bu, hələ xristian dininin bir hissəsidir. Xristian dininin rus ortodoksal, Roma katolik, metodist kimi növləri var. Onların da inancları müxtəlifdir. Hələ yəhudilərlə müsəlmanları demirəm. Onların bir neçə təriqətləri var. Müxtəlif dinlərə inanan insanlar arasında dinləri arasında olan ziddiyyətlərə görə həmişə müharibə olmuşdur. Bəlkə sən elə düşünürsən ki, burada nəsə yaxşı səbəb var, yəni onlar öz inancları uğrunda müharibə aparırlar. Lakin onların inancları tamamilə ənənələrə əsaslanır.
Gəl ənənəyə bir misalla baxaq. Roma katolikləri inanırlar ki, İsa Məsihin anası Məryəm ölməyib, cismi cənnətdədir. Başqa xristianlar isə bununla razılaşmır və deyirlər ki, Məryəm də digərləri kimi ölüb. Lakin elə dinlər də var ki, Roma katoliklərindən fərqli olaraq bu haqda danışmırlar, onu “cənnət kraliçası” adlandırmırlar. Məryəmin ölmədiyi və cisminin cənnətdə olması əfsanəsi köhnə söhbət deyil. İncildə onun necə və nə vaxt öldüyü haqqında yazılmayıb, orada yalnız onun adı çəkilb, vəssalam. Cisminin cənnətdə olması İsa Məsihin dövründə yaranmayıb. Əvvəlcə bu “Ağ Qar” hekayəsi kimi uydurulub və əsrlər ötdükcə bu ənənəyə çevrilib, insanlar buna ciddi yanaşmağa başlayıblar. Yalnız ona görə ki, bu bir neçə nəsldən keçərək yayılmışdır. Ənənələr nə qədər qədim olsa, insanların buna ciddi yanaşması bir o qədər artacaq. 1950-ci ildə Roma katolik kilsəsində bu əfsanə rəsmi şəkildə qeyd olunmuşdur. Lakin bir şey var ki, bu əvvəlki güvənini bir qədər itirmişdir, Məryəmin “ölüm”ündən 600 il sonra insanlar buna daha çox inanırdılar, nəinki 1950-ci ildə.
Məktubun sonunda bu ənənə mövzusuna bir də qayıdacam və buna başqa mövqedən yanaşacam. Lakin ilk öncə nəyəsə inanmağın ikinci pis səbəbi olan hakimiyyət haqqında danışmaq istəyirəm.
Hakimiyyət dedikdə, sənə nəyisə inandıran bir şəxs nəzərdə tutulur, sən nəyəsə inanırsan, çünki bu hansısa vacib status daşıyan biri tərəfindən deyilib. Roma katolik kilsəsində Roma Papası müqəddəs sayılır və insanlar inanırlar ki, o, düzgün olmalıdır, axı o, Papadır. İslam dininin bir təriqətində Ayətullah adlı saqqallı kişi müqəddəs sayılır. Gənc müsəlmanların çoxu cinayət törətmək üçün hazırlanırlar. Sadəcə ona görə ki, Ayətullah onlara fətva verib.
Mən deyəndə ki, 1950-ci ildə Roma katolik kilsəsində Məryəmin bədəninin cənnətdə olması barədə elan olundu, bu o deməkdir ki, 1950-ci ildə Papa insanları buna inandırdı. Məsələ bundadır ki, Papa bunun doğru olduğunu dedi və beləliklə bu, bu cür də qəbul olundu. Axı sən niyə Papanın dediyinə inanasan ki, və yaxud da insanların dediklərinə? Hal-hazırda Papa ardıcıllarına uşaqlarının olmasında limit qoyub və onlara bu limiti keçməyi qadağan edib. Əgər insanlar onun başçılığını qəbul edərsə, bu, çox pis nəticələnə bilər – böyük faciələrə, kütləvi aclıqlara, xəstəlik, müharibələrə səbəb olar.
Əlbəttə, elmdə də belə şeylər var, kimsə nəyəsə sübut olaraq başqa birisinin fikrini söyləyir. Məsələn, mən heç vaxt öz gözlərimlə görməmişəm ki, işıq saniyədə 186.000 ml sürətlə hərəkət etsin. Amma əvəzində kitabda bu haqda oxumuşam deyə buna inanıram. Bu elə danışdığım “hakimiyyət”ə oxşayır. Amma bu, ondan yaxşıdır, çünki bu kitabı yazan həmin hadisəni görüb və hər kəs bu yazılanları istədiyi vaxt sınaqdan keçirə bilər. Bu, çox rahatdır. Amma keşişlərdə Məryəmin bədəninin cənnətdə olmasına dair heç bir sübut-filan yoxdur.
İnanmağın 3-cü pis səbəbi də “vəhy”dir. Əgər sən 1950-ci ildə Roma Papasından soruşsan ki, siz haradan bilirsiz ki, Məryəm cənnətdədir, o, çox güman ki, belə cavab verəcək: “Mənə vəhy gəldi”. O sakit durur, tanrıya dua edir. Fikirləşir, fikirləşir və öz içinə dalır. Əgər hansısa dindarın içində həqiqətə oxşar nəsə varsa və bu heç bir dəlillə sübut olunmasa da, onlar bu iç hisslərini vəhy adlandırırlar. İçlərində vəhy olduğunu iddia edən tək Papalar deyil. Dindarların çoxu belə deyir. Bu, onların inandıqlarına səbəbdir. Amma yaxşı səbəbdirmi?
Məsələn təsəvvür elə, sənə deyirəm ki, itin ölüb. Sən məyus olacaqsan və güman ki, deyəcəksən “sən əminsən?”, “hardan bilirsən?”, “bu necə baş verdi?” və s. İndi də təsəvvür elə ki, mən belə cavab verirəm. “Doğrusu mən bilmirəm ki, it ölüb, buna mənim sübutum yoxdur, amma içimdə bir hiss mənə deyir ki, o ölüb”. Sən yəqin ki, səni qorxutduğum üçün mənə acıqlanacaqsan, çünki özün bilirsən ki, itin ölməsinə inanmaq üçün bu heç də yaxşı səbəb deyil. Sənə sübut lazımdır. Düzdür, bəzən içimizdə bir hiss yaranır ki, filan şey baş verəcək, bu, bəzən doğru, bəzən də səhv çıxır. Nəyəsə qarşı hər insanın müxtəlif hissləri olur, bəs biz haradan bilək ki, onlardan hansı doğrudur. İtin öldüyünə inanmaq üçün ən yaxşı yol onu ölü görməkdir və ya qulağını ürəyinə dayayıb, nəfəs alıb-almadığını yoxlamaq, yaxud da onun öldüyünü görən bir adamdan bunu eşitməkdir.
İnsanlar bəzən deyir ki, sən öz hislərinə inanmalısan, yoxsa heç vaxt rahatlıq tapmazsan, şübhələnərsən ki, “Mənim həyat yoldaşım məni doğrudanmı sevir?”. Lakin bu, yaxşı arqument deyil. Kiminsə səni sevməsi üçün minlərlə səbəb ola bilər. Gün ərzində səninlə birgə olan səni sevə bilər, sən bunu görər və buna inanmaq üçün bir neçə sübut əldə edərsən. Bu iç hiss heç də yaxşı deyil, keşişlər bunu vəhy adlandırır. Xarici hisslər də var ki, sən onun gözünə baxarsan, səsindəki mərhəməti, sevgini sezərsən. Budur sübut.
Bəzən insanların içlərində güclü bir hiss olur ki, bu heç bir dəlilə əsaslanmasa da, onlar həmin adamın onu sevdiyinə əmindirlər. Məsələn, elə bir insan olur ki, elə zənn edir ki, hansısa məşhur film ulduzu onu sevir, amma həmin məşhur onu heç görməyib də. İnsan düşündüklərinə bənzəyir. İç hissin doğru olması üçün dəlil lazımdır, yoxsa sən ona inana bilməzsən.
Bəli, elmdə də bu var, lakin bu, səni axtarış etməyə, bunun doğru olmasına dair faktlar tapmağa sövq edir. Alim bir ideyanın doğruluğuna inanmaq üçün ürəyini danmalıdır. Amma özlüyündə bu nəyəsə inanmaq üçün heç də tutarlı səbəb deyil. Bununla yenə də vaxtını səmərəli keçirmək, hansısa eksperiment aparmaq, buna sübut tapmaq üçün yaxşıdır. Alimlər yalnız ideya əldə etmək üçün iç hisslərindən istifadə edirlər.
Sənə söz vermişdim ki, ənənə mövzusuna bir də qayıdacam və buna başqa mövqedən yanaşacam. İstəyirəm ki, ənənələrin bizə niyə bu qədər vacib olduğunu izah edim. Bütün heyvanlar yaşamaq üçün yaranıblar (təkamül prosesi nəticəsində). Şirlər Afrika düzənliklərində yaşamaq üçün yaranıblar. Çay xərçəngləri təmiz suda yaxşı yaşamaq üçün yaranıblar, eləcə də istaqrozlar duzlu suda yaşamaq üçün yaranıblar. İnsanlar da, heyvanlar da yaxşı yaşamaq üçün yaranıblar. Biz, şir və istaqrozları özümüz ovlamırıq, onu kimdənsə satın alırıq, həmin adamlar da kimdənsə satın almışdır. Biz insan dənizində üzürük. Balığın suda yaşaması üçün qəlsəməyə ehtiyacı olduğu kimi, insanların da başqaları ilə ünsiyyət qurması üçün ağla ehtiyacı var. Dəniz kimi insanlar da çətindir. Onları öyrənmək, bir dili öyrənmək qədər çətindir.
Sən ingiliscə, dostunsa almanca danışır. Siz bir-birinizi daha yaxşı anlamaq üçün ortaq dildən istifadə etməli olursuz. Dillər də ənənə nəticəsində əsrlərlə keçərək yayılmışdır. Başqa yolu da yoxdur. İngiltərədə Pepe itə verilən addır, Almaniyada isə ona “ein Hund” deyirlər. Lakin bu adlar, "Pepe" Almaniyada, “ein Hund” isə ingiltərədə it adı kimi işlənə bilməz. İnsan ümmanında yaxşı “üzmək” üçün uşaq gərək ölkəsinin dilini və başqa şeyləri öyrənsin və belə nəticəyə gəlmək olar ki, uşaqlar suçəkən kağızlar kimi ənənəvi məlumatları özlərinə hopdurular (yadda saxla, ənənəvi məlumatlar da baba-nənədən, valideynlərdən keçərək yayılır). Uşağın ənənəvi məlumatları öyrənməsi üçün beyni ağ kağız kimi olmalıdır. Və uşağa bu ənənələrdən hansının yaxşı, hansının pis olması kimi seçimlər verilmir.
Təəssüf ki, bu belədir. Lakin başqa əlac da yoxdur, çünki uşaqlar ənənəvi məlumatları çox yaxşı bilməli, yaşlı insanların onlara öyrətdiyi şeylərə inanmalı, yaşlıların nəyin doğru, nəyin yalnış olması barədə söylədiklərinə əməl etməlidirlər. Düzdür, yaşlıların dediklərinin bəzisi həqiqətə uyğundur, yəni faktlara əsaslanır, ya da ən azından ağıllı səslənir. Lakin onlardan bəziləri də çox axmaqcasına və ədəbsizdir. Uşaqları bu şeylərə inandırmaqdan saxlamaq lazımdır. Amma nə etməli? Bəs yaxşı uşaqlar böyüyəndə nə edirlər? Əlbəttə, onlara öyrədilənlərin hamısını bir-bir gələcək nəsillərə öyrədirlər. Və bütün bunlar hətta yalnış olsa da, getdikcə ciddi əhəmiyyət daşıyır. Və onlar əbədi olaraq davam edir.
Bəs bu dinlərdə də varmı? Tanrının və ya tanrıların mövcudluğu, Cənnət, Məryəmin ölmədiyi, İsa Məsihin atasının insan olmaması, duaların yerinə yetirilməsi, şərabın qana çevrilməsi və s kimi inanclar heç bir məntiqi dəlilə əsaslanmır. Bununla belə insanlar buna inanır. Ola bilsin, bu inanclar onlara çox kiçik yaşlarında, hələ heç bir şey başa düşmədikləri vaxtlarda öyrədilib deyə belədir.
Milyonlarla insanın inancları da müxtəlifdir, çünki onlar hərəsi bir cür tərbiyə alıb, müxtəlif şeylər eşidiblər. Müsəlman uşaqları xristianlardan fərqli sözlər eşidib və onlar elə böyüdülüb ki, onlara öyrədilən şeylərin doğru olduğuna qəti şəkildə əmindirlər. Xristian kilsələri arasında da müxtəliflik var. Onların təbliğ etdikləri də fərqlidir. Və maraqlısı budur ki, onlar yalnız özlərinin doğru olduğunu, qalanlarının isə yalnış olduğuna inanırlar. Müxtəlif şeylərə inansalar da bu eyni səbəbdən baş verir, necə ki, sən ingiliscə, digəri isə almanca danışır, bu da elədir.
Hər iki dil yaşadıqları ölkələrdə əsas dildir. Lakin dinlər barədə bunu demək olmaz, çünki dinlər bir-birinə zidd nəsnələrin doğru olduğunu iddia edir, məsələn katolik kilsəsi Məryəmin ölmədiyini, protestant kilsəsi isə öldüyünü iddia edir.
Bəs biz nə edirik? Sən hələ balacasan, 10 yaşın təzəcə tamam olub, heç nə edə bilməzsən. Amma sən buna ən azından cəhd edə bilərsən. Nə vaxtsa kimsə sənə vacib bir şey deyəndə öz-özündən soruş: "Bu məntiqi görünürmü, buna sübut varmı?" Və yaxud, "görəsən, insanlar buna ənənə, hakimiyyət, vəhyə görə inanırlar?" Əgər kimsə sənə desə ki, filan şey düzdür, sən onlardan soruş: "Sizin buna sübutunuz varmı?" Əgər onlar sənə tutarlı bir cavab verə bilməsələr, ümid edirəm ki, sən onların dediklərinə inanmazdan əvvəl yaxşı-yaxşı düşünəcəksən.
Səni sevən atan.
Qaynaq: kultura.az
daha ətraflı...
Zülallara və zülalları kodlaşdıran genlərə tətbiq olunan süni mutasiya təcrübələri təkamülün qüvvəsiylə əlaqədar olduqca maraqlı məlumatlar verir. Bu yazımızda buna bir neçə nümunə verərək zülallarla mutasiyalar arasındakı əlaqənin əhəmiyyətini göstərmək istəyirik.
İlk öncə eosinophil-derived neurotoxin (EDN) adı verilən zülalla edilən bir təcrübədən bəhs edək. Tədqiqatçılar bu zülalın fərqli qismlərini mutasiyaya uğradaraq quruluşunu süni olaraq dəyişdirməyi sınadılar və nəticələri müşahidə etdilər. Tətbiq etdikləri mutasiyalardan birinin RNAse adıyla tanınan fermentin təsirini bir qədər azaltdığını, yəni qismən zərərli bir mutasiya baş verdiyini təsbit etdilər. Daha sonra tətbiq etdikləri bir çox fərqli mutasiya sınağından birinin tamamilə təsirsiz olduğunu gördülər. Yəni bu iki mutasiya adətən ayrı-ayrı meydana gəldikdə zülala çox da təsir etmir və fəaliyyətini ciddi şəkildə dəyişdirmir. Digər tərəfdən əgər bu iki mutasiya bir yerdə tətbiq olunsa, çox maraqlı bir vəziyyət yaranır: zülalın fəaliyyəti düz 15 qat artır! Bu da, Neytral Qayda adıyla tanınan və mutasiyaların əksəriyyətinin təsirsiz olduğunu, lakin bu təsirsiz mutasiyaların bir araya gələrək faydalı nəticələr doğura biləcəyini təsdiqləyən saysız nümunələrdən biri oldu.
Oxşar nəticələrə Lenski`nin məşhur E. coli təcrübəsində rastlayırıq. Amma artıq bu klassik nümunələri geridə qoyub, daha fərqli, daha orjinal nümunələr verərək təkamülünü müşahidə etdiyimiz canlıların sayını artıraq.
Pubmed'də dərc edilən bir məqalədə, yüksək duz müqavimətinə sahib olan bir siçan növü üzərində araşdırmaların aparıldığı qeyd edilir. Bu müqaviməti təmin edən əsas mexanizm aldosteron hormonunun nizamlanması ilə əlaqəlidir. Tədqiqatçılar bu hormonu kodlaşdıran genləri mutasiyaya uğradaraq fermentin fəaliyyətindəki dəyişiklikləri araşdırdılar. Bu mutasiyalardan biri zülalın 251-ci mövqeyindəki lizin amin turşusunu argininə çevirdi. Bu kiçik dəyişiklik hormon fəaliyyətini 4 qat artırdı, bu da müqavimətin artdığını göstərmiş oldu.
Qısacası, təkamül prosesinin potensial mərhələlərini göstərən və laboratuar şəraitlərdə təkrar edilən bir çox təcrübələrə imza atmaq mümkündür. Hal-hazırda genlərdə meydana gələn neytral mutasiyalar sayəsində zülalların çox ciddi və mərhələli təkamül keçirdikləri məlumdur. Bu mövzuda aparılan hər bir tədqiqat təkamül tarixinin sirrlərini aşkar edir.
Qaynaq: PubMed
daha ətraflı...
Çinin şimal-şərqində tapılan fosil, dünyanın ən qədim həşərat cütləşməsini izah edir. Bir-birlərinə sarılmış halda tapılan bu həşərat cütlüyü tüpürcək həşəratları (Froghoppers) adıyla tanınır.
Həşəratlar da artır, bunun üçün də sekslə məşğul olmalıdırlar. Bu təbii prosesdir. Maraqlı yanı budur ki, 165 milyon il ərzində, yəni Orta Yura dövründən bəri bu həşəratların artım orqanları və cütləşmə davranışları çox az dəyişikliyə uğramışdır.
Dişi həşəratların əksəriyyətinin bu davranışları qoruya bilmədiyi üçün, alimlər cütləşmə davranışlarının milyon illər ərzində necə dəyişdiyinə dair qəti dəlillərə çata bilmirlər. Bu fosilə baxaraq təəssüf ki, o dövrdə bu aşiq həşəratların qarnı üstünə uzanaraq, yoxsa indiki kimi yan-yana duraraq cütləşdikləri barəsində dəqiq açıqlamalar yoxdur. Fosilə baxaraq elə bil üz-üzə duraraq cütləşdiklərini düşünə bilərsiniz, amma elə olmaya bilər, çünki o cür cütləşmə modeliylə nəticəyə çata bilməyən bu həşəratların balaları müasir dövrə qədər gələ bilməzdilər.
Qaynaq: National Geographic
daha ətraflı...
Astrofizik Stephen Hawking'in həyatı haqda hazırlanan sənədli filmin premyerası İngiltərədə keçirildi. Ardından kameraların qarşısına çıxan Hawking, ölümsüzlüyün mümkün olduğunu, amma bu günki imkanların bunu reallaşdırmaq üçün qeyri-kafi olduğunu bildirdi.
21 yaşında motor-neyron paraliçi diaqnozu qoyulan və yalnız daha 3 il ömür verilən Hawking, ''Bütün həyatımı erkən ölüm təhdidi altında keçirdim, ümumiyyətlə zamanı boşa xərcləməkdən nifrət edirəm'' dedi.
Yazıları səsə çevirən kompyuter sayəsində danışan Stephen Hawking'dən, insan şüurunun öldükdən sonra mövcud olmağı davam etdirib-etdirə bilməyəcəyi soruşuldu. Hawking bu sualı belə cavabladı:
"Məncə beyin kompyuter kimi bir proqramdır. Bu səbəbdən nəzəri olaraq beyni kompyuterə köçürmək mümkündür. Bu sayədə bədən öldükdən sonra da bir həyat forması yaradıla bilər. Amma bu günki imkanlarla bunu reallaşdırmaq qeyri-mümkündür."
Həyat enerjisinin yumor hissinə borclu olduğunu deyən astrofizikdən etiraf da gəldi. "Bir super qəhrəman olmağı seçəcək olsam, Superman olardım. Superman'də məndə olmayan hər şey var" deyən Hawking, həyatının digər insanlara ilham mənbəyi olmasını ümid etdiyini dilə gətirdi.
Qaynaq: MedicalDaily
daha ətraflı...
Amazonun gizli tropik meşələrində son dörd il ərzində pişik kimi mırıldayan bir meymun növü də daxil olmaqla cəmi 441 yeni növ kəşf edildi.
WWF'ə görə 2010-2013 illər ərzində tapılan növlər arasında alov naxışlı kərtənkələ, baş barmaq böyüklüyündə qurbağa, vegetarian piranya, parlaq rəngli ilan, çəhrayı rəngli orxideya var.
Bir qrup elm adamı tərəfindən kəşf edilmiş növlər arasında 258 bitki, 84 balıq, 58 amfibiya, 22 sürünən, 18 quş və bir məməli növü var. WWF'dən olan Claudio Maretti açıqlamasında belə dedi:
"Bu növlər, qorumağımız lazım olan təbii irsi meydana gətirir. Onların evini, Amazon meşələrini qorumalıyıq."
Tapılan növlər arasında bunlar daha çox marağa səbəb oldu.
- Alov naxışlı kərtənkələ: Bu yaraşıqlı kərtənkələ Amazon meşələrinin Kolumbiya sərhədlərində yerləşən hissəsində kəşf edildi. Tapılması çətin bir növ olan Cercosaure hypnoides, yumurtalar yığıldığından bəri təbiətdə görünmədi.
- Baş barmaq böyüklüyündə qurbağa: Bu amfibik canlının nəslinin onsuz da təhlükədə olduğu hesab edilir. Əslində, növün latınca adı olan Allobates amissibilis "itə bilən" mənasını verir. Allobates amissibilis, Fransız Qayanasında tapılan üçüncü Allobates növüdür.
- Vegetarian piranya: Bu yeni piranya növü olan Tometes camunani, 50 santimetr uzunluğa və 9 kiloqram ağırlığa sahibdir. Növün qida rasionunda qayalıqlar arasında yetişən su bitkiləri yer alır.
- Parlaq rəngli ilan: Fransız Qayanasının dağlarında tapılan bu parlaq rəngli ilan növünə Arhur C. Doyle'un "İtkin Dünya" romanındaki professor George Edward Challenger'ə xitabən Chironius challenger adı verildi.
- Çəhrayı orxideya: Bir çox yeni orxideya növünün arasındakı Sobralia imavieirae, Roraimadaki alimlər tərəfindən Braziliya Amazonunda tapıldı.
- Caqueta Titi meymunu: Bu yeni növ olan Callicebus caquetensis, Amazon meşələrində yaşayan 20 Titi meymunu növündən biridir. Balaları maraqlı xüsusiyyətə sahibdir. Elm adamı Tomas Defler'ın dediyinə görə bala meymunlar özlərini yaxşı hiss etdiklərində "mırıldayırlar".
Bu növlərin çoxunun yalnız Amazona xas olduğu hesab edilir, bu da, tropik meşələrin məhvinin bu növlərin də məhvinə səbəb olacağı fikrini ağıllara gətirir. Claudio Maretti:
"Yeni növlərlə əlaqədar yığılan və yenilənən məlumatlar göstərir ki, Amazonun insanlıq üçün böyük mənası var. Amazonu araşdırmalı, anlamalı və qorumalıyıq. Bu ekosistemin gördüyü zərərlər bioloji müxtəlifliyə və ərazi insanlarına və iqtisadiyyatına verdiyi töhfəyə mənfi təsir edir. Bu təbii irsin yox olmasına icazə verə bilmərik."
Qaynaq: ScienceDaily
daha ətraflı...
Canlıların cansız maddələrdən, bir sıra kimyəvi reaksiyalar nəticəsində necə yarandığı hələ də sirr olaraq qalır. Hər nə qədər Yerin ilkin şərtlərində mövcud olan kimyəvi maddələrin nələr olduğundan əmin ola bilməsək də, bu gün mövcud olan biomolekulları araşdıra və 3 milyard il əvvəl nə baş verdiyini təxmin edə bilərik.
İndi isə alimlər, həyatın necə başlamış ola biləcəyini göstərməyə istiqamətli yeni bir biomolekulyar təcrübəyə əl atdılar. Bu gün yaşayan hüceyrələrdəki molekulyar maşınların öz başlarına bir iş etmədiklərini gördülər. Amma bir növ membrana meydana gətirən yağlı kimyəvi məhlulu işin içinə daxil etdikdə, kimyəvi maddələrin girdiyi reaksiyalar həyatın başlanğıcı üçün lazımlı olan, olduqca diqqətə çarpan kimyəvi reaksiyaya olduqca yaxınlaşdı.
Bu cür öz-özünü təşkil etmə həqiqətən təsir edici haldır və bunun necə baş verdiyini anlamaq, Yerdə və həyat ola biləcək digər planetlərdə canlılığın necə başladığını anlamağımıza açar ola bilər.
1987-ci ildə kimya üzrə Nobel mükafatı, kompleks molekulların çox həssas reaksiyaya girə bildiyinin təsdiq edilməsinə görə verilmişdi. Bu molekulların davranışlarından birinə "öz-özünü təşkil etmə" adını veririk və bu, kimyəvi maddələrin üzərlərinə düşən çox sayda qüvvənin təsiriylə bir araya gəlmələri və daha mürəkkəb işləri edə bilən molekulyar maşınlar istehsal etmələri mənasını verir. Hər bir hüceyrə bu maşınlarla doludur.
Roma Tre Universitetindən olan Pasquale Stano və həmkarları bu məlumatı istifadə edərək həyatın başlanğıcını araşdırmağa çalışdılar. İşləri sadələşdirmək üçün zülalları yaradan bir sistemi ələ aldılar. Bu sistem DNT-ni təşkil edən 83 molekuldan meydana gəlirdi və yaşıl fluoressens zülal (YFP) adı verilən xüsusi bir zülalı istehsal etmək üçün proqramlaşdırılmışdı.
Əgər molekullar bir-birlərinə təsir edə biləcək qədər yaxındırsa, yalnız bu vəziyyətdə bu sistem istehsal edə bilir. Sistem su ilə seyrəldilsə, reaksiya da baş verməz. Müasir hüceyrələrin içlərinin çox dar plakalardan meydana gəlməsinin bir səbəbi də budur: həyatın kimyəvi mənşəyinin işini davam etdirə bilməsi...
Bu molekulyar sıxlığı təzədən yarada bilmək üçün Steno, POPC adı verilən bir kimyəvi məhlulu sistemə qatdı və bu sayədə sistemi seyrəltməyə nail oldu. POPC kimi yağlı molekullar su ilə qarışmırlar və su içərisinə oturduqlarında avtomatik olaraq liposomalar adı verilən strukturları meydana gətirirlər. Liposomaların müasir canlıların hüceyrə membralarına olduqca oxşar quruluşu var və ümumiyyətlə hüceyrələrin təkamülünü araşdırmaq üçün istifadə edilir.
Stano'nun Angewandte Chemie adlı jurnalda dərc etdiyi məqaləsinə görə, bu liposomaların bir çoxu bəzi molekulları içində saxlayaraq yeni sistemlər meydana gətirmələrini təmin edir. Lakin maraqlısı budur ki, bu şəkildə hər 1.000 liposomadan 5-də bir zülalı istehsal etmək üçün lazım olan 83 molekulun hamısı iştirak edir. Bu liposomalarda çox miqdarda YFP yaradılmışdır və mikroskop altında yaşıl parıltıları müşahidə edilə bilər.
Kompyuterlə aparılan hesablamalar, bu 1.000 liposomadan 5-in 83 molekulu birdən saxlama ehtimalının praktiki olaraq sıfıra bərabər olduğunu göstərdi. Hətta tək bir liposomanın bu 83 molekulu birdən saxlaması ehtimalı da sıfırdır. Amma liposomaların bu molekulları saxlayaraq YFP istehsal edə biləcək zülalların yarana bilməsi həqiqəti, olduqca qeyri-adi bir hadisənin meydana gəldiyini göstərir.
Stano və həmkarları buna səbəbin nə olduğunu hələlik bilmirlər. Səbəb, əlimizdəki statistik sistemlərin bu təsadüfi müddəti tam modelləşdirə bilməməsi ola bilər və daha yaxşı bir modellə bu proses daha doğru şəkildə hesablana bilər. Bir digər səbəb, bu cür öz-özünü təşkilatlandırmanı bacaran molekulların olduqca təkamülləşmiş olmaları və bu səbəblə bu müddəti reallaşdırmaları ola bilər. Növbəti əhəmiyyətli addım, oxşar, amma daha az mürəkkəb olan sistemlərin də bu xüsusiyyəti təkrar edib-edə bilməyəcəyini göstərməkdir.
Stano'nun bu əhəmiyyətli təcrübəsi, hüceyrələrdəki molekulyar mexanizmlərin meydana gəlməsini təmin edən öz-özünü təşkil etmə prosesinin qaçılmaz və mütləq reallaşan bir fiziki proses olduğunu ilk dəfə göstərən təcrübə oldu. Öz-özünü təşkil etmə prosesinin necə baş verdiyini anlamaq, həyatın cansız maddələrdən necə başlanğıc aldığını anlamaq yolundakı ən böyük addımı atmağımızı təmin edəcək.
Qaynaq: The Conversation
daha ətraflı...
